In ‘Code Kattenkruid’ heeft de opa van Stijn de diagnose kanker gekregen. Opa wil geen levensverlengende hulp, hij heeft een mooi leven gehad. Wat hij wel wil is samen met zijn kleinzoon een mooie fietstocht maken. Dit gaan ze dan ook doen, of toch niet……
Recensie: Code Kattenkruid
Het verhaal
Het verhaal begint wanneer Stijn bij opa op bezoek gaat uit school, iets wat Stijn vaak doet. Daar zit de hele familie en de buurvrouw in de woonkamer. Stijn verbaast zich hierover en vraagt wat ze daar doen, waarop opa zegt ‘Hoi Stijn, ik ga dood, maar nu nog niet’.
Stijn en opa hebben een goede band samen. Opa vertelt Stijn dan ook dat hij niet wil wachten tot hij in elkaar stort van ellende en een kasplantje word. Wanneer het zover is, wil hij euthanasie. Opa voorziet echter dat zijn dochters dit misschien, wanneer het zover is, niet laten doen. Daarom maakt hij met Stijn een afspraak: ‘Code Kattenkruid’.
Opa wil graag samen met Stijn een driedaagse fietstocht maken. De familie en de buurvrouw vinden dit niet echt verstandig, maar opa zet door. Opa koopt er speciaal een elektrische fiets voor en samen gaan ze op pad. Opa heeft een route uitgestippeld waarbij ze door zijn verleden heen fietsen. Hierdoor leert Stijn opa op een heel andere manier kennen. Opa vertelt dat hij niet altijd aardig is geweest en wel eens losse handjes heeft gehad. Stijn deelt met opa zijn verliefdheid en opa geeft hem versiertips. Door deze fietstocht wordt de band tussen Stijn en opa nog sterker. Zo sterk, dat Stijn erbij wil zijn wanneer opa komt te overlijden.
Mijn mening
Het boek vertelt over de band tussen een opa en zijn kleinkind. Samen maken ze veel plezier, maar moeten ze ook een aantal hobbels overwinnen die de ziekte van opa en de weerstand in de familie opwerpen. Ook wordt er op een respectvolle manier gesproken over de ziekte van opa en krijgt de lezer een beeld van euthanasie. In het nawoord heeft Vriens hierover een stukje geschreven, speciaal voor de (jongere) lezer waarin hij aangeeft dat hij weet dat er voorstander en tegenstanders zijn voor euthanasie en dat iedereen zelf moet weten waar hij voor kiest.
Het boek is in mijn ogen schitterend. Ik kan het iedere volwassene aanraden om dit boek te lezen. Ook kinderen in groep 7 en 8 en in het voortgezet onderwijs kunnen denk ik heel goed omgaan met dit boek. Wel is het belangrijk dat een volwassene, tijdens en na het lezen van dit boek, naar hen luistert en voor hen open staat. Het is immers een pittig onderwerp, alhoewel ik inmiddels in mijn ervaring wel gemerkt heb dat kinderen makkelijker kunnen spreken en omgaan met de dood dan dat wij dat doen als volwassenen.
Mini-leesles
Vertel de leerlingen dat ze zo ongeveer 15 minuten stil gaan lezen. Voordat de kinderen gaan lezen, wil je ze de volgende leesvraag meegeven: Is er in jouw boek iemand teleurgesteld? Hoe kun je dit merken?
Lees op bladzijde 28 en 29 het volgende stuk voor: ‘Tante Yvon verpestte het weer…… Ha die Stijn!‘ Hoe merk je dat Stijn teleurgesteld is?
Boekgegevens
Titel: Code Kattenkruid
Ondertitel: Hoe mijn opa vrolijk doodging
Auteur: Jacques Vriens
Uitgeverij: van Holkema & Warendorf
Eén gedachte over “Recensie: Code Kattenkruid”