Recensie: Anders

Op bijna iedere school zit wel een leerling met autisme. Soms zoek je als leerkracht dan een manier om te bespreken dat het helemaal niet erg is wanneer iemand anders is. Het prentenboek ‘Anders’ bespreekt een herkenbaar verhaal over een jongen met autisme….

Het verhaal

Anders is een beetje anders. Hij houdt niet van harde geluiden, kan niet zonder lijstjes en kan niet tegen fel licht en geuren. Ook is hij niet dol op rommel of veel mensen om hem heen. Vriendjes maken vindt Anders moeilijk, hij begrijpt andere kinderen niet zo goed. Anders is echter wel dol op dino’s, hij weet hier dan ook veel vanaf. Ook heeft hij een hond, Skye, dit is zijn beste vriendje. Skye helpt hem wanneer het druk is of om te praten tegen vreemden.

Mijn mening

Het prentenboek ‘Anders’ legt op een fijne en duidelijke manier aan kinderen uit dat een kind met autisme sommige dingen niet fijn vindt, maar andere dingen juist heel goed weet en kan. Ook vind ik het erg mooi dat aan het einde van het boek wordt gesteld: dat niemand hetzelfde is en dat dit is maar goed is ook. De eerste bladzijden van het boek ondersteunen dit, doordat op deze bladzijden allemaal mensen zijn afgebeeld die allemaal anders zijn. Het boek is hierdoor niet alleen een mooi boek om te gebruiken om over leerlingen met autisme te spreken, maar ook een heel mooi middel om te bespreken dat iedereen zichzelf mag zijn. Daarom is het wat mij betreft dan ook een aanrader om op iedere basisschool dit prentenboek jaarlijks te bespreken in groep 1 tot en met 4. Respect voor elkaar en elkaars eigenheid is wat mij betreft een belangrijke waarde om mee te geven aan leerlingen.

Lesideeën

Bespreek na het lezen van het prentenboek met elkaar de volgende vragen

Waar houd jij niet van op school of in de groep?
Wat zouden wij kunnen doen om Anders het naar zijn zin te laten hebben in onze klas?
Waar ben jij goed in?

Maak eens een vriendenboekje met de groep, waarin verschillen wij van elkaar?